caca
11cacá — s. f. [Brasil, Informal] O mesmo que caca. ‣ Etimologia: origem expressiva …
12ćaća — ćȁća m <N mn e, G ćȃćā> DEFINICIJA razg. otac ONOMASTIKA pr.: Čáče (Šibenik, Dalmacija), Čȁčić (1500, Lika, S Dalmacija, Zagora; v. i Časlav), Čáće, Čȁćić (Zagreb), Čȁčković (270, Samobor, Pokuplje), Čȁćko (Zlatar Bistrica), Čȃjko (230,… …
13čača — čačà dkt. Ji̇̀ mókosi šókti čãčą …
14caca — CACA. Excrement de l homme: il ne se dit guere que des enfants. Menez cet enfant faire caca …
15Caca — (Sagengesch.), s.u. Cacus …
16Caca — CACA, æ, (⇒ Tab. XIV.) des Kakus Schwester, und also Vulcans Tochter, verrieth besagten ihren Bruder, als er dem Herkules einige von des Geryons Rindern entführet hatte; welches jedoch eins von diesen Rindern durch sein Brüllen selbst gethan… …
17caca — or ca ca [kä′kä΄] n. Slang excrement; feces: chiefly a child s usage * * * …
18CACA — soror Caci, quam quidam volunt fratris furtum Herculi indicâsse, et ob id sacellum meruisse, in quo ei per Virgines Vestales sacra fiebant. Servius in Aen. l. 8. Quamquam Virgilius ibidem, et Ovid. l. 1. Fast. furtum hoc longe aliter detectum… …
19caca — v. cacca …
20caca — (n.) excrement, a nursery word but a very ancient one (PIE *kakka ), forming the base word for excrement, to void excrement in many Indo European languages; e.g. Gk. kakke human excrement, L. cacare, Ir. caccaim, S.Cr. kakati, Armenian k akor.… …