aducir
101adoucir — (a dou sir) v. a. 1° Rendre doux. Adoucir l amertume, l âpreté des fruits. Adoucir des fruits par la culture. • Il n est rien de si amer dont cette onction céleste n adoucisse l amertume, BOURD. Pensées, t. I, p. 100. 2° Par extension, ôter …
102audiencia — Derecho. Acto en el que se ofrece a un interesado la ocasión de aducir razones o pruebas en un juicio o expediente, durante la tramitación de un procedimiento judicial o administrativo. Tribunal de justicia colegiado, cuya competencia viene… …
103invocar — (v) (Intermedio) dirigirse en alta voz a una de las divinidades en la que creemos para rezar o para quejarse Ejemplos: Invocan los nombres de todos los santos que conocen para que sean sus testigos. La mujer invocó la ayuda de Dios viendo tanta… …
104razonar — (v) (Intermedio) pensar y poner las ideas en orden para sacar conclusiones Ejemplos: Han inventado un robot que razona como un científico. Tienes que razonar sobre tus acciones. Sinónimos: pensar, entender, comprender, analizar, discutir,… …
105aduce — ADÚCE, adúc, vb. III. 1. tranz. A lua cu sine un lucru şi a veni cu el undeva sau la cineva (pentru a l preda). ♢ expr. Ce vânt te aduce? se spune cuiva care a venit pe neaşteptate. 2. tranz. A apropia ceva de sine sau de o parte a trupului său.… …
106duce — DÚCE1, duc, vb. III I. tranz. 1. A transporta ceva sau pe cineva într un anumit loc, a lua ceva sau pe cineva dintr un loc şi al pune în altul. ♢ expr. a duce (pe cineva) la groapă = a conduce un mort la locul de înmormântare. 2. A lua pe cineva… …
107adducción — ⊕ adducción, ⊕ adductor ra → aducir, 4 …
108adductor — ⊕ adducción, ⊕ adductor ra → aducir, 4 …
109adductora — ⊕ adducción, ⊕ adductor ra → aducir, 4 …
110justificar — transitivo y pronominal 1) probar*, acreditar, demostrar. 2) excusar, disculpar, defender, sincerar, vindicar, echar la culpa. Vindicar es defender, especialmente por escrito, al que se halla injuriado, calumniado o injustamente desacreditado.… …